Добавить комментарий

5. Товарищи из России и Украины, большое объятие из Греции

(перевод с греческого на русский от гугла и я не знаю правильно ли вы перевели)

Добро пожаловать в новый чудесный мир

В Украине прямо сейчас, помимо ужаса войны от российского вторжения, помимо конфликта за суверенитет  и конфликта за  капиталистические интересы элит России, Украины и Запада, идет война идей. Война российской постфашистской  политико-экономической элиты и  Украинская постфашистская   политическая элита, украинская элита,  которой покровительствуют  неозападные  (США - ЕС) элиты, элиты, идущие к новому тоталитаризму через политику авторитарного неолиберализма (ордо-либерализм).

К несчастью для украинского народа (бедняков, рабочего класса, студентов, стариков, молодежи) эта украинская политическая элита вместе с экономическими олигархами  , с одной  стороны, ослеплены национализмом и шовинизмом, а с другой - лживыми обещаниями западников   . не видишь, читай  новую политическую реальность в России.

 Исторически красиво и продуктивно  Украинская земля  была и есть для элит господства - власть  полем соперничества и завоевания. Это была и есть дверь для въезда в Россию жителей Запада.

План Запада состоял/есть в том, чтобы оторвать Украину от российского влияния, чтобы превратить Россию в незначительную провинцию Европы. План русских был/есть в том, чтобы удержать Украину под своим контролем и не дать осуществиться планам западников, американцев и европейцев. 

Еще раз в истории украинская земля становится полем геополитических конфликтов и кенотафом Европы, и если быть немного метафизикой, то я говорю, что украинский народ является жертвой  геополитики и географии, (как стратегического пространства).

Как анархист я ненавижу лженауку  геополитики, но я обязан принимать ее во внимание, чтобы делать правильные выводы. Я писал выше, что:  Через доктрину Бжезинского: Государство и капитализм убивают народ Украины.

Когда я говорю метафашизм - я имею в виду его, в данный момент я не могу подобрать другого политического термина. Путин, этот бывший ничтожный агент КГБ (теперь ФСБ) является политической витриной новой российской номенклатуры, идеологией которой является сплав, похлебка ( борс ) христианского фундаментализма , имморализманехимофобского макиавеллистской гегемонии, тактики , сталинского тоталитаризма . . Я называю этот суп постфашизмом с элементами евразийского фанатизма - евразийский фанатизм (см. наставники, Александр Дукин , Лев Гумилёв, Иван Ильин, Никита Михалков, Александр Солженицын и др.).

Владимир Зеленский — шут  господства, который прикрывает как витрину классических нацистов, которые являются шовинистами, расистами и антисемитами. За ним скрываются политико- экономические  устремления украинских элит  , представляющие собой смесь неолиберальной экономической политики (доктрина шока) и авторитарного неолиберализма ( ордолиберализм, Карл Шмитт ).  

Добро пожаловать в Новый Чудесный Мир, мир, в котором проснулись все Вампиры, они сейчас пьют кровь украинского народа, скоро начнут пить и нашу. 

ΥΓ1. С переворотом на Украине в 2014 году, организованным мастерами жанра, американцами. Я также коснусь неонацистских группировок Украины и России и их роли в другом тексте.  

ΥΓ2. Пусть следующий текст и смелость  этой женщины из Украины будут (и не единственными) образцом для размышлений и  борьбы.

Искупление растений: женщина из Украины, русские солдаты и семечки.

Среди множества шокирующих образов российского вторжения в Украину выделяется и преследует меня одна — женщина, стоящая лицом к лицу с вооруженными до зубов солдатами на городской улице . Когда она узнает, что солдаты на самом деле являются гражданами России, она спрашивает их, что они делают на ее земле, и справедливо называет их оккупантами и фашистами. Затем дискуссия принимает неожиданный оборот. Женщина говорит: «Возьмите эти семена и положите их сырыми в карманы. По крайней мере, там, где вы попадете на нашу землю, вырастут подсолнухи». Это единственное, на чем он будет настаивать в короткой беседе: «Дети, положите эти семечки в карманы. Ты ляжешь на землю с семенами».

Цветы как символы сопротивления в военных действиях хорошо известны. Термин «Сила цветов» был придуман во время массовых демонстраций против вторжения США во Вьетнам , когда Джордж Харрис положил гвоздики в стволы орудий во время марша Пентагона в 1967 году . Этот акт был повторен в Европе 25 апреля 1974 года, когда португальская армия мирно свергла диктаторское Estado Novo («Новое государство») в Португалии. Событие получило название «Революция гвоздик» .«Продавцы цветов в Лиссабоне предлагали солдатам гвоздики для стволов своего оружия. Говорят, что идея началась с Celeste Caeiro в ресторане в Лиссабоне. Он начал раздавать гвоздики из ресторана, и идея прижилась».

Анонимный и смелый украинец, обратившийся к русским солдатам, сделал еще кое-что. Он не срезал цветы в знак мирного сопротивления военным действиям. Он не возносил жизнь этих цветов в качестве светской жертвы на высокий алтарь человеческого сосуществования. Вместо этого ее жест был сфокусирован на послевоенном будущем, вегетации и росте подсолнухов (которые, кстати, являются национальными цветами Украины), которые питались украинской землей и трупами русских оккупантов. Семена проживут дольше, чем те, кто положил их в карманы своей военной усталости. Они будут жить и цвести, как цветы, питаемые смертью завоевателей, которые обогатятся своими трупами, разлагающими почву страны, в которую они вторглись.

Что еще более удивительно, в приношении женщины есть момент посмертного искупления самих русских солдат. Несмотря на проклинание и проклинание их, он предполагает, что семена «по крайней мере» позаботятся о том, чтобы не умереть напрасно. Мало того, что тела солдат будут стимулировать рост растений, некоторые из них выживут внутри, когда цветы, укоренившиеся в земле, войдут в танки. Их растительная жизнь после смерти частично искупит или компенсирует насилие и разрушения, причиненные их человеческому воплощению. (Между тем непонятно, сколько российских солдат будет захоронено на Украине или любой другой территории, так как войска вошли в Украину в передвижных крематориях, которые, вероятно, предназначались для покрытия потерь русских в активных боях.)

Стоит отметить, что и для украинцев, и для россиян семечки подсолнуха являются привычным атрибутом повседневной жизни. Люди проводят свободное время, перекусывая ими (насіння лузати / лузгать получки) с другими людьми, ведя непринужденную беседу. В данном культурном контексте совсем не обязательно уточнять, что это за семечки: «семечки» (насіння или семя) по определению означают «семена подсолнуха». Они часто опосредуют сосуществование семьи, друзей и соседей. Однако перед употреблением семена сначала обжаривают в скорлупе. Подчеркивая, что солдаты должны класть их сырыми (а значит, с неповрежденными всходами) в карманы, Украина, видимо, исключает их из совместного обмена семечками. И, менее очевидно,

Таким образом, в отличие от жестов, аналогичных ее собственному, от американских протестов против войны во Вьетнаме до португальской революции гвоздик, поведение Украины носит не просто символический характер. Он обеспечивает жизненно важный материальный путь к ощущениям мира и жизни, существования и сосуществования, где, какие бы злодеяния ни совершал человек, растения спокойно господствуют. Точно так же мой краткий анализ текущей ситуации не является ни аллегорическим, ни образным. Необходимо иметь дело с мелкими, казалось бы, маргинальными аспектами событий, чтобы интерпретировать происходящее «на местах» и, более расплывчато, «на местах», из которых вырисовывается будущее развитие.

В завершение хотелось бы привести отрывок из «Вот как я об этом расскажу» современного украинского поэта Сергея Жадана :

"Музыка за стеной кладбища.

Цветы, растущие из женских карманов,

студенты, заглядывающие в арки смерти.

Самые удачные пути ведут к кладбищу и к воде.

В землю прячешь только самое ценное-

оружие, которое созревает от ярости,

фарфоровые сердца родителей которые будут звенеть

как песни школьного хора.

Я расскажу об этом…»

Давайте даже обсудим это. А когда умолкнем, когда умолкнет последний звук слов, послушаем заводскую «музыку за стеной кладбища».

Источник: Автономное действие (  https://autonomidrasi.com/2022/04/03/%cf%86%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%bb%cf %8d%cf%84%cf%81%cf%89%cf%83%ce%b7-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b3%cf%85%ce%bd%ce %b1%ce%af%ce%ba%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bf%cf%85% се% ба / )

Я помещаю текст на греческом языке, чтобы сделать свой собственн

--------------------------------------------------------------

5. Σύντροφοι από Ρωσία και Ουκρανία, μια μεγάλη αγκαλιά από Ελλάδα

( η μετάφραση από ελληνικά στα ρωσικά είναι  απο Google και δεν ξέρω αν αποδίδετε σωστά)

Καλός ήρθαμε στον Νέο Θαυμαστό Κόσμο

Στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή πέραν από την φρίκη του πολέμου από την Ρωσική εισβολή, πέραν από την σύγκρουση για κυριαρχία (ηγεμονία)  και την σύγκρουση για τα  καπιταλιστικά συμφέροντα των ελίτ της Ρωσίας, Ουκρανίας και Δυτικών γίνετε και ένας πόλεμος ιδεών. Ένας πόλεμος της ρωσικής μεταφασιστικής  πολιτικοοικονομικής ελίτ και της  ουκρανικής μεταφασιστικής  πολιτικής ελίτ, ουκρανική ελίτ  που πατρονάρετε από  τις νεοδυτικές  (ΗΠΑ – Ε.Ε.) ελίτ, ελιτ που οδεύουν προς ένα νέο ολοκληρωτισμό μέσα από πολιτικές του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού (Ordo liberalism).

Δυστυχώς για τον Ουκρανικό λαό (τους φτωχούς, εργαζόμενους, φοιτητές, γέροντες, νέους/ες) αυτή η ουκρανική πολιτική ελίτ μαζί με τους οικονομικούς ολιγάρχες  από την μια  τυφλωμένοι από τον εθνικισμό και σοβινισμό και από την άλλη τους είχαν/έχουν φλομώσει οι δυτικοί με ψεύτικες υποσχέσεις  δεν μπόρεσαν να δουν, να διαβάσουν  την νέα πολιτική πραγματικότητα στην Ρωσία.

 Ιστορικά, η όμορφη και παραγωγική  ουκρανική γη  ήταν και είναι για τους ελιτ της κυριαρχίας – εξουσίας  ένα πεδίο ανταγωνισμού και κατάκτησης. Ήταν/είναι επίσης και η πόρτα για τους δυτικούς για να εισχωρήσουν στην Ρωσία.

Το σχέδιο των δυτικών ήταν/είναι να αποσπάσουν την Ουκρανία από την ρωσική επιρροή ώστε να μετατρέψουν την Ρωσία σε μια ασήμαντη επαρχία της Ευρώπης. Το σχέδιο των Ρώσων ήταν/είναι να κρατήσουν υπό έλεγχο τους την Ουκρανία και να μην επιτρέψουν να πραγματοποιηθούν τα σχέδια των δυτικών, Αμερικάνων και Ευρωπαίων.  

Για μια ακόμα φορά μέσα στην ιστορία η ουκρανική γη γίνετε το πεδίο γεωπολιτικών συγκρούσεων και κενοτάφιο της Ευρώπης και για να γίνω λίγο μεταφυσικός λέω ότι ο ουκρανικός λαός είναι θύμα της  γεωπολιτικής και της γεωγραφίας,(σαν στρατηγικός χώρος).

Σαν αναρχικός σιχαίνομαι την ψευτο επιστήμη  της γεωπολιτικής, αλλά είμαι υποχρεωμένος να την λαμβάνω υπόψη μου για να βγάζω σωστά συμπεράσματα. Το έγραψα και πιο πάνω ότι:  Μέσα από το δόγμα Μπρεζίνσκι: Τα κράτη και ο καπιταλισμός δολοφονούν το λαό της Ουκρανίας.

Όταν λέω για μετα φασισμό  - metafascism - το λέω γατί προς το παρών δεν μπορώ να βρω έναν άλλο πολιτικό όρο. Ο Πούτιν, αυτός ο πρώην ασήμαντος πράκτορας της KGB (τώρα FSB) είναι η πολιτική βιτρίνα τις νέας ρωσικής νομενκλατούρας η οποία έχει σαν ιδεολογία ένα κράμα, μια σούπα (Μπορς) χριστιανικού φονταμενταλισμού, μακιαβελικού ηγεμονισμού, νετσαγιεφικού   αμοραλισμού ( netzayefism immorality) μπολσεβίκικου – λενινιστικού τακτικισμού - leninist tactics -, σταλινικού ολοκληρωτισμού. Αυτή την σούπα  ονομάζω μετα/φασισμό με στοιχεία ευρασιατικού μεγαλοϊδεατισμού - Eurasian bigotry- νεο τσαρισμoύ, (βλέπε μέντορες, Alexandr Dukin, Lev Gumilyov, Ivan Ilyin, Nikita Mikhalkov, Alexander Solzhenitsyn και άλλους).

Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι είναι ένας γελωτοποιός  της κυριαρχίας, που ως βιτρίνα κρύβει τους κλασικούς ναζί, που είναι σοβινιστές, ρατσιστές και αντισημίτες. Κρύβει τις πολιτικοοικονομικές  επιδιώξεις των ελίτ της Ουκρανίας  που είναι ένα κράμα νεοφιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών (δόγμα του σοκ) και αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού (Ordo liberalism, Carl Schmitt).   

Καλός ήρθαμε στον Νέο Θαυμαστό Κόσμο, έναν κόσμο που έχουν ξυπνήσει όλοι οι Βρικόλακες, προς το παρών πίνουν το αίμα του Ουκρανικού λαού, σε λίγο θα αρχίσουν να πίνουν και το δικό μας. 

ΥΓ1. Με το πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014 που το οργάνωσαν οι μάστορες του είδους, οι Αμερικάνοι. Επίσης  με τις νεοναζιστικές ομάδες της Ουκρανίας και της Ρωσίας και τον ρόλο που παίζουν  θα ασχοληθώ σε άλλο  κείμενο.  

ΥΓ2. Το παρακάτω κείμενο και το θάρρος  αυτής της γυναίκας από την Ουκρανία ας αποτελέσει (όχι το μοναδικό) ένα πρότυπο για σκέψη και  αγώνα.

Φυτική Λύτρωση: Μια Γυναίκα από την Ουκρανία, οι Ρώσοι Στρατιώτες και οι Σπόροι του Ηλίανθου.

Ανάμεσα στις πολλές συγκλονιστικές εικόνες από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αυτή που ξεχωρίζει και με στοιχειώνει είναι μια γυναίκα που αντιμετωπίζει βαριά οπλισμένους στρατιώτες σε έναν δρόμο της πόλης. Όταν διαπιστώνει ότι οι στρατιώτες είναι στην πραγματικότητα Ρώσοι πολίτες, τους ρωτά τι κάνουν στη γη της και δικαιολογημένα τους αποκαλεί κατακτητές και φασίστες. Στη συνέχεια, η συζήτηση παίρνει μια απροσδόκητη τροπή. Η γυναίκα λέει: «Πάρτε αυτούς τους σπόρους και βάλτε τους ωμούς στις τσέπες σας. Τουλάχιστον, εκεί που πέσεις στο χώμα μας θα φυτρώσουν ηλίανθοι». Αυτό είναι το μόνο πράγμα στο οποίο θα επιμείνει στη σύντομη ανταλλαγή: «Παιδιά, βάλτε αυτούς τους σπόρους στις τσέπες σας. Θα ξαπλώσεις στη γη με τους σπόρους».

Τα λουλούδια ως σύμβολα αντίστασης στις στρατιωτικές επιχειρήσεις είναι αρκετά γνωστά. Ο όρος «Flower Power» επινοήθηκε κατά τη διάρκεια μαζικών διαδηλώσεων κατά της εισβολής των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, όταν ο George Harris έβαλε γαρίφαλα σε κάννες όπλων κατά τη διάρκεια της πορείας του 1967 στο Πεντάγωνο . Αυτή η πράξη επαναλήφθηκε στην Ευρώπη, στις 25 Απριλίου 1974, όταν το δικτατορικό Estado Novo («Νέο Κράτος») στην Πορτογαλία ανατράπηκε ειρηνικά από τον πορτογαλικό στρατό. Το γεγονός έγινε γνωστό ως «Επανάσταση του Γαρύφαλλου» επειδή «οι πωλητές λουλουδιών στη Λισαβόνα πρόσφεραν γαρίφαλα για να τα βάλουν οι στρατιώτες στις κάννες των όπλων τους. Λέγεται ότι η ιδέα ξεκίνησε με έναν Celeste Caeiro σε ένα εστιατόριο στη Λισαβόνα. Άρχισε να μοιράζει γαρίφαλα από το εστιατόριο και η ιδέα έπιασε».

Η ανώνυμη και γενναία Ουκρανή, που απευθύνθηκε στους Ρώσους στρατιώτες, έκανε κάτι άλλο όμως. Δεν έκοψε λουλούδια σε μια συμβολική χειρονομία ειρηνικής αντίστασης στη στρατιωτική επίθεση. Δεν πρόσφερε τη ζωή αυτών των λουλουδιών ως κοσμική θυσία στον υψηλό βωμό της ανθρώπινης συμβίωσης. Αντίθετα, η χειρονομία της ήταν προσανατολισμένη προς το μεταπολεμικό μέλλον, τη βλάστηση και την ανάπτυξη ηλίανθων (που παρεμπιπτόντως είναι τα εθνικά λουλούδια της Ουκρανίας) που τρέφονταν από το ουκρανικό έδαφος και… τα νεκρά σώματα των Ρώσων εισβολέων. Οι σπόροι θα ζήσουν περισσότερο από αυτούς που τους έβαλαν στις τσέπες της στρατιωτικής τους κούρασης. Θα ζήσουν και θα ανθίσουν σαν λουλούδια, τρέφονται από το θάνατο των κατακτητών, που θα εμπλουτίσουν με τα πτώματα τους που αποσυντίθενται το έδαφος της χώρας που εισέβαλαν.

Υπάρχει, πιο εκπληκτικά ίσως, και μια στιγμή μεταθανάτιας λύτρωσης για τους ίδιους τους Ρώσους στρατιώτες στην προσφορά της γυναίκας. Παρά το γεγονός ότι τους βρίζει και τους βρίζει, προτείνει ότι οι σπόροι «τουλάχιστον» θα φροντίσουν να μην πεθάνουν μάταια. Όχι μόνο τα σώματα των στρατιωτών θα διεγείρουν την ανάπτυξη των φυτών, αλλά και ένα μέρος τους θα επιβιώσει μέσα και όπως τα λουλούδια, ριζωμένα στη γη, πατούσαν στις δεξαμενές. Η φυτική τους μετά θάνατον ζωή θα εξιλεώσει εν μέρει ή θα αντισταθμίσει τη βία και την καταστροφή που προκλήθηκε στην ανθρώπινη ενσάρκωσή τους. (Εν τω μεταξύ, δεν είναι σαφές πόσοι Ρώσοι στρατιώτες θα ταφούν στην ουκρανική ή σε οποιοδήποτε άλλο έδαφος, καθώς τα στρατεύματα έχουν εισέλθει στην Ουκρανία με κινητά κρεματόρια , που πιθανότατα είχαν σκοπό να καλύψουν την έκταση των ρωσικών απωλειών σε ενεργό μάχη.)

Αξίζει να σημειωθεί ότι, τόσο για τους Ουκρανούς όσο και για τους Ρώσους, οι ηλιόσποροι είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό της καθημερινής ζωής. Οι άνθρωποι περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους τσιμπολογώντας τους (насіння лузати / лузгать семечки) μαζί με άλλους ενώ διεξάγουν μια αβίαστη συνομιλία. Σε αυτό το πολιτισμικό πλαίσιο, δεν είναι καθόλου απαραίτητο να διευκρινιστεί τι είδους σπόροι είναι: «σπόροι» (насіння ή семечки) σημαίνουν εξ ορισμού «ηλιόσποροι». Συχνά, μεσολαβούν στη συνύπαρξη οικογενειών, φίλων και γειτόνων. Ωστόσο, οι σπόροι ψήνονται πρώτα στο κέλυφός τους πριν καταναλωθούν. Υπογραμμίζοντας ότι οι στρατιώτες πρέπει να τα βάλουν ωμά (επομένως, με το βλαστικό δυναμικό ανέπαφο) στις τσέπες τους, η Ουκρανή προφανώς τους αποκλείει από τις κοινές ανταλλαγές που μεσολαβούν οι ηλιόσποροι. Και, λιγότερο φανερά,

Έτσι, σε αντίθεση με τις χειρονομίες που είναι ανάλογες με τις δικές της, από τις αμερικανικές διαμαρτυρίες κατά του πολέμου του Βιετνάμ μέχρι την Πορτογαλική Επανάσταση των Γαρυφάλλων, η συμπεριφορά της Ουκρανής δεν είναι απλώς συμβολική. Παρέχει μια ζωτική υλική διαδρομή προς τις αισθήσεις της ειρήνης και της ζωής, της ύπαρξης και της συνύπαρξης, όπου, όποιες κι αν είναι οι φρικαλεότητες που διαπράττουν τα ανθρώπινα όντα, τα φυτά επικρατούν ήσυχα. Στο ίδιο πνεύμα, η σύντομη ανάλυσή μου για την τρέχουσα κατάσταση δεν είναι ούτε αλληγορική ούτε μεταφορική. Είναι απαραίτητο να ασχοληθούμε με τις μικρές, φαινομενικά περιθωριακές, πτυχές των γεγονότων για να ερμηνεύσουμε τι συμβαίνει «στο έδαφος» και, πιο ασαφές, «στο έδαφος» από όπου προκύπτει η μελλοντική ανάπτυξη.

Θέλω να ολοκληρώσω με ένα απόσπασμα από το «Έτσι θα μιλήσω γι’ αυτό» του σύγχρονου Ουκρανού ποιητή Serhiy Zhadan :

«Μουσική πέρα ​​από τον τοίχο του νεκροταφείου.

Λουλούδια που φυτρώνουν από τις γυναικείες τσέπες,

μαθητές που κρυφοκοιτάζουν στις κάμαρες του θανάτου.

Τα πιο πετυχημένα μονοπάτια οδηγούν στο νεκροταφείο και στο νερό.

Κρύβεις μόνο τα πιο πολύτιμα πράγματα στο χώμα-

το όπλο που ωριμάζει με οργή,

πορσελάνινες καρδιές γονιών που θα κουδουνίσουν

σαν τα τραγούδια μιας σχολικής χορωδίας.

Θα το μιλήσω…»

Ας το συζητήσουμε μάλιστα. Και όταν ησυχάσουμε, όταν σβήσει ο τελευταίος ήχος των λέξεων, ας ακούσουμε φυτική «μουσική πέρα  ​​από τον τοίχο του νεκροταφείου».

Πηγή: Αυτόνομη Δράση (  https://autonomidrasi.com/2022/04/03/%cf%86%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%bb%cf%8d%cf%84%cf%81%cf%89%cf%83%ce%b7-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b3%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%af%ce%ba%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bf%cf%85%ce%ba/)